Werelddom

Je hebt van die mensen die zo wereldwijs zijn. Of in elk geval zo over komen. Het lijkt wel of ze overal verstand van hebben. Je kunt geen onderwerp aansnijden of ze weten er hele verhalen over. Ze zijn overal al eens geweest, hebben alles al eens meegemaakt. Bij voorkeur verder, meer, duurder en lekkerder. Ze hebben weinig vragen, kijken nergens van op en staan ook nooit voor verrassingen.

In vergelijking daarmee ben ik behoorlijk werelddom. Ik ben niet in al die verre hete oorden geweest, heb nog nooit bungee gejumpt en sta me in de supermarkt regelmatig af te vragen ‘wat is het?’ als er weer een nieuwe groente ligt. Een omschrijving van een auto komt bij mij niet verder dan de kleur en een restaurantje beoordeel ik eerder op ‘gezellig!’ dan op ‘exquise keuken met veurtreffelijke wijnkaart!’.

Zo reden wij laatst een stadje binnen en ik zag daar de huisvrouwen gezellig buiten voor de deur op straat op een keukenstoel zitten kletsen met elkaar. Later begreep ik dat het geen huisvrouwen waren maar dames van een heel ander beroep. Ik vond wel dat ze wat blotig en opzichtig gekleed waren…dat wel.

Zo staat hier bij het station zo’n klein kioskje, vlak naast de fietsenstalling. Regelmatig zie ik daar jongelui elkaar treffen. Ik dacht nog ‘Wat een leuk punt, want ze komen allemaal op een zeker moment wel met de trein of de fiets daar aan. Leuk ontmoetingspunt alhoewel het naar mijn idee wel iets groter zou kunnen om ze ook gezellig te laten zitten met een kopje koffie of zo. Gisteren zag ik opeens een vrolijk bordje aan de muur van het kioskje met een groen plantje er op… Die jongelui kwamen gewoon hun gram halen…of twee.