Laat ik voorop stellen dat het niet altijd meevalt om mij te zijn. In het begin is het fantastisch hoor. Het vrouwtje en het baasje hebben mij uiteindelijk met zorg uitgezocht. Ze hadden de keus uit duizenden maar ze wilden mij. Perse. Ze vonden me mooi, stevig en gezellig tegelijk. Met vijf broertjes en zusjes werd ik aan een tafel geschoven. Mijn sierlijke poten werden gewaardeerd, mijn rug was lang genoeg , mijn bekleding paste zo keurig bij de rest en bovendien ik zat gewoon lekker.
Door de jaren heen ben ik met mijn eigenaars meegegroeid. Ik diende als houvast voor de eerste wankele stapjes. Mijn zitting kreeg heel wat te verduren door de knokige knietjes met de schoentje roffelend tegen mijn rug. Mijn poten werden kalig door het geklos van de grote sneakers. Een enkele keer werd ik zelfs in grote verontwaardiging als gevolg van een of andere heftige discussie hardhandig achterover tegen de grond gegooid.
Ook heb ik ontelbaar verschillende zitters op mijn schoot gehad. Zitters die ik met gemak aankon maar ook zitters die mijn onderdelen vervaarlijk lieten kraken. Hoe harder ik kraakte hoe harder het baasje riep dat ik weg moest. Maar even zo vaak stak het vrouwtje daar een stokje voor. Ze knapte mij met zachte beschermende hand op. Mijn poten wisselden regelmatig van kleur en mijn zitting werd steeds weer stevig opgevuld. Mijn bekleding varieerde van vrolijke stippen tot klassieke strepen. Maar mijn rug, ja dat werd echt een probleem…
Ik heb intussen wel de pensioengerechtigde leeftijd. Mijn broertjes en zusjes zijn er al niet meer. Ik ben bibberig, onzeker en voel me vaak krakkemikkig. Bang ook. Want wat gaat er met me gebeuren? Moet ik weg? En waarheen dan? Na mijn laatste kermende hernia-aanval won het baasje de discussie. Het vrouwtje bracht me zelf naar een tochtige loods vol met andere bejaarde en ontheemde spullen. Ze fluisterde nog zacht ‘Bedankt!’. Was dit het dan? Moest ik hier eindigen, na jaren trouwe dienst?
Op een dag keerde het lot en nam een jong vrouwtje mij mee naar huis. Liefdevol werd ik gesopt en geaaid. Mijn zitting werd van een rozenstofje voorzien. Ik sta nu al een tijdje op de gang met een versleten beer op mijn schoot. Als er visite komt worden we beiden smachtend aangekeken. Het vrouwtje is trots. Dit houden wij wel vol. Samen gaan we nog heel lang genieten van onze oude dag.
mijn letterkast 