Ode aan Lieke

Mijn telefoon staat al een paar nachten aan. Je weet maar nooit. Op 10 december om 4.15 uur gaat-ie! Op de tast zoek ik mijn bril. Die valt van het nachtkastje. Precies in mijn rechter pantoffel. Ik graai en grabbel. De telefoon blijft maar riedelen. Wie heeft dat riedeltje bedacht eigenlijk. Dan hebbes! Ik open de telefoon en heb direct je moeder aan de lijn: ‘Ze is er!!!’

Samen snotteren we wat af. Direct zo zielsblij met jou. Zo dankbaar dat alles goed gegaan is. Zo opnieuw overweldigend. Terwijl we het al maanden zagen aankomen toch weer zo compleet verwonderd. Zo logisch dat je Lieke heet. Het is koud op de rand van het bed maar tegelijkertijd ook warm. Ik heb slaap maar ben ook klaarwakker. ‘Tot straks’, roept je moeder.

Zo’n 10 uur oud ben je als ik je voor het eerst zie. Wat ben je klein! En mooi! En lief! En roze! En zacht! En wat ligt je moeder daar moe maar dapper te glimlachen van trots, blijdschap en geluk. Ik tel naar tevredenheid je vingertjes, bewonder je neusje en ben instant verliefd op je oortjes. Je muts zakt ondeugend over één oogje en ik smelt.

Je bent zo welkom. Welkom bij je grote zus Emma, die je voorlopig nog ‘die baby’ noemt, die je steeds lieve natte kusjes geeft, die veel te veel knutselwerkjes voor je maakt, die met doekjes je toet poetst ook als er niets te poetsen valt…  Welkom in je ouderlijk huis, in je eigen kamertje met het schattige luchtballonnenbehang. Luchtballonnen die je mee op reis nemen, op avonturen, op weg door het leven dat uitgestrekt voor je ligt. Maar je bent bovenal welkom in mijn hart. Vlieg, reis, zweef en beleef, ontdek en geniet, haal eruit wat erin zit en word gelukkig, lieve Lieke.

 

Verhalenslang 2/25

(De laatste zin van het vorige verhaal 1/25 is de eerste zin van dit verhaal en de verhalen hebben niets met elkaar te maken.)

Niemand ziet de Aziatische man achter de pilaar. En dat weet hij. Het is het enige plekje waar hij snel ongestoord zijn telefoon kan checken. Voor de derde keer toetst hij het nummer van zijn vrouw in. Voor de derde keer neemt zij niet op. Waarom niet? Had hij toch thuis moeten blijven? Waren die buikkrampen nou weeën of niet? Xue liet niet al teveel merken vanmorgen. Ze liet de laatste maanden sowieso niet veel merken. Sinds de constatering van haar derde zwangerschap leek het of ze in haar eigen wereld leefde. Hij wilde haar graag bijstaan, haar laten merken dat hij het geweldig vond en dat de afspraak het bij twee te laten helemaal van de baan was. Al die maanden kon hij niet tot haar doordringen, haar niet bereiken. Opeens breekt het zweet hem uit. Dat hij daar niet eerder aangedacht heeft! Haar zus! Driftig toetst hij een ander nummer. Dan valt de telefoon bijna op de grond  als hij een hand op zijn schouder voelt. Razendsnel draait hij zich om. “Gaat u die drankjes nou helemaal uit China halen?! We staan al uren  droog!”

Hij haast zich naar de bar en bezorgt de bestelling bij tafel 13. Daar gaat zijn fooi… Nog een geluk dat de baas het niet zag, anders werd het van zijn salaris ingehouden. Hij heeft een hekel aan zijn werk, ober in het Chinese restaurant van een achterneef, maar kan het geld niet missen. Zeker nu zijn gezin weer groter wordt. Op de automatische piloot voert hij de handelingen uit die van hem verwacht worden. Hij serveert, neemt bestellingen op, glimlacht zijn kaken stijf, deelt warme handdoekjes uit, zwaait klanten vriendelijk uit. Als eindelijk is de laatste gast is vertrokken fietst hij in een rap tempo naar huis, een rood stoplicht negerend en een kind op een driewieler ternauwernood ontwijkend.

Hijgend staat hij naast het bed van zijn vrouw. De verloskundige verlaat schichtig de kamer. In de armen van Xue ligt een klein bundeltje. Haar ogen kijken nog steeds naar binnen gericht. Ze hebben iets verdrietigs. Nee, eerder iets bangs! Is er iets niet goed met de baby? Is ze bang dat hij een derde zoon niet leuk vindt? Hij wilde heel graag een dochter maar op dit moment maakt het hem niets meer uit. Wat is er aan de hand?! Dan slaat ze het dekentje voorzichtig terug. De baby ziet er helemaal gaaf uit. Een meisje! Tergend langzaam schuift ze het mutsje van hun dochter. En dan ziet hij het. Het is een meisje met knalrood haar.

Ode aan Emma

Ik word wakker en hang twee tellen in het schemergebied tussen slapen en waken. Dan komt alles in volle vaart op me af! Het komt opnieuw overrompelend binnen. Een niet eerder gekend gevoel stijgt in me op, het vult me totaal, tot barstens toe!

Ik moet boodschappen doen. Vijf dingen zijn het maar. Die kan ik wel onthouden zonder briefje. Ik trek mijn jas aan. Hè? Was die jas altijd al die kleur? Mooier dan ik me herinner. Ik loop naar de winkel. Hè? Stonden hier altijd van die mooie bomen? Ik moet me inhouden niet te gaan huppelen. Hè? Wat zijn er veel mensen in de winkel en allemaal zo aardig. Waarom kijkt er niemand naar me? Ze zien het toch wel aan me? Ik heb namelijk het gevoel dat ik gloei en straal. Als ik thuiskom heb ik vijf boodschappen bij me. Maar niet die ik bedoelde. Komt allemaal door jou!

Donderdag 10 november 2016. Op slag is de wereld niet meer hetzelfde, want jij bent erbij! In een plastic ziekenhuiswiegje lig je zo mooi en zo prachtig  en zo aandoenlijk en zo oneindig lief te wezen. Je moeder ernaast. Zo dapper, zo uitgeput maar met zo’n liefdevolle, nimmer wijkende, moederblik in haar ogen. Ik kijk naar haar. Mijn kind met haar kind. De gelukstranenstroom is niet meer te stoppen. Lief kleintje, zo welkom in ons leven, in ons hart. Met je fluwelen huidje, met je perfecte neusje, met je tien lange vingers, met je alles.

Ik mag je zien. Als ‘liefde op het eerste gezicht’ nog niet bestond had jij het uitgevonden. Ik mag je vasthouden. Je weegt nog bijna niets maar niets zal ooit zwaarder wegen. Ik mag je ruiken. Je ruikt naar nieuw leven, naar beloftes, naar toekomst en een beetje naar Zwitsal. Ik mag je voelen. Je voelt goed, beter en als het beste. Ik mag je roepen. Je heet Emma, slechts één klank verwijderd van mijn nieuwe naam Oma…

Kom ik ga weer eens boodschappen doen. Zonder briefje want dit kan ik wel onthouden:

1. een piepklein roze jurkje
2. een roze rammelaar
3. een roze beer
4. een roze voorleesboek
5. een pak roze muisjes

Een roze wolk heb ik al…