Stel je eens voor

(Dit verhaal heb ik ingezonden voor een schrijfwedstrijd georganiseerd door Heel Nederland Schrijft. Het thema is ‘Stel je eens voor dat….’ en mag niet meer dan 400 woorden bevatten. Het publiek, jij als lezer dus, mag hierop stemmen mits je het een aardig verhaaltje vindt. Ga naar http://www.heelnederlandschrijft.nl , maak een gratis account aan en stemmen maar. Bij voorbaat dank!)

‘Leg dat eens heel snel neer!’ Zonder zich om te draaien ziet mijn moeder dat ik stiekem een vers gebakken koekje van de schaal probeer te pakken. Hoe doet zij dat toch? Heeft zij soms ogen in haar achterhoofd?

Stel je toch eens voor dat we allemaal ogen in ons achterhoofd zouden hebben. Dat zou nog eens wat zijn. Lekker alles in de gaten houden. Nooit meer overvallen worden door een achteropkomende scooter. Nooit meer schrikken. Nooit meer geklets achter je rug. Of gekke gezichten. Alles tegelijkertijd kunnen zien scheelt een hoop nekpijn. Dan kan ik slapen en wakker zijn tegelijkertijd.

Maar wacht eens. Wat doe ik met mijn haar? Wat moet ik doen om te zorgen dat het voor niet voor maar ook achter niet voor mijn ogen hangt? Een scheiding in het midden met twee staartjes over mijn oren lijkt de oplossing. Charmant is anders. Maar wat nou als mijn achterogen achteruit gaan en om een brilletje vragen? Raken de pootjes van de twee brillen, voor heb ik er namelijk al eentje, dan niet dagelijks in de war? De zonnebril in mijn haar ook maar meteen verdubbelen? Wat een gedoe eigenlijk. Daarbij, ik wil die achterogen natuurlijk ook wel eens opmaken als ik uitga, maar hoe maak ik daar smokey eyes als mijn handen aan de voorkant zitten? Als ik een leuk iemand tegenkom hoe reageert deze dan als ik knipoog? En stel dat diegene in mijn ogen verdrinkt wat gebeurt er als ik mij omdraai? En weg is de leukerd? Tegen de wind in lopen geeft tranende ogen maar achteruit lopen nu ook. Zal ik net op het strand lopen, overal zand in. Met welke ogen ga ik dan huilen? Als ik met mijn achterogen huil gaat mij neus dan van voren lopen? Gênant. Ik weet het niet hoor of het nou wel zo’n goed idee is, want als ik alles dubbel ga zien word ik vast ook dubbel zo moe…

En wìl ik eigenlijk wel alles zien. Alles is namelijk wel heel veel. Graag knijp ik een oogje toe maar als ik eerst moet besluiten welke van de vier…laat dan maar. Weet je, misschien is het beter dat alleen moeders dit kunnen. Zij houden nu eenmaal graag een oogje in het zeil.